NIEUWS

Liesbeths getuigenis, hoe het leven soms onverwachte wendingen neemt 

by | 5 april 2024 | Honden

Dat onze geselecteerde moederdieren wel héél bijzonder zijn, daar is het buitengewoon verhaal van labrador Jada en haar baasje een uitstekend voorbeeld van.  

Mijn aanmelding als gastgezin bij Dyadis vzw, was de aanzet tot de start van ons avontuur samen. Dit gebeurde zes maanden voor een geplande schouderoperatie. Amper een week voor deze ingreep nam trainer Jan van Dyadis vzw contact met me op met de melding dat er binnen twee weken een hondje beschikbaar zou zijn. Zo kort na mijn ziekenhuisopname!? Ik maakte me toch wat zorgen maar Jan stelde me gerust: dat zou wel lukken! Onmiddellijk voegde hij eraan toe dat Jada enigszins uitzonderlijk was. Als ze succesvol het traject van Purpose Dogs vzw zou doorlopen, bestond de kans dat ze geselecteerd werd als moederhond. Dat was een bonus! Dit betekende dat Jada bij ons zou kunnen blijven wonen en we geen afscheid van haar zouden moeten nemen na anderhalf jaar – toch altijd een heel moeilijk moment. Volmondig zei ik: ‘Laat haar maar komen!’ 

Jada, geboren op 16/11/2017 en afkomstig van Guiding Eyes for the Blind in de VS, kwam rechtstreeks uit het verre Amerika bij mij en mijn gezin terecht toen ze vier maanden oud was. De eerste kennismaking met deze prachtige hond was een onvergetelijk en fantastisch moment – het eerste van vele… 

Uiteraard was ze soms wat speels maar het viel toch op dat ze reeds als jonge hond heel rustig en gemakkelijk was. Probleemloos leerde ze haar naam, ze was erg leergierig en gefocust en ze nam heel vlug dingen op. Wat leerde dit slimme hondje snel! Meer nog, Jada ontpopte zich tot een ‘specialleke’. Tijdens het aanleren van de basiscommando’s zoals:  ‘zit/lig/blijf/kom/los’, tekende Jada zich gezwind af als de eerste van de klas.  

Net als alle andere Purpose Dogs-honden leerde Jada gedurende haar eerste levensjaar namelijk de basis gehoorzaamheid en zorgde ik voor een optimale socialisatie. Hierin werd ik bijgestaan door Jan, trainer van Dyadis vzw. Elke donderdag reed ik met Jada naar de les. Na mijn recente schouderoperatie was dit een echte uitdaging want, zoals elke hond, trok Jada soms aan de lijn. Maar ik hield vol en door haar kwam ik – zelfs in die iets moeilijkere periode – ook veel buiten. Aan de anderhalf uur durende les nam een gemengde groep honden deel: zowel jonge pups als iets oudere honden. Het was leuk om erbij te zijn en alles verliep heel vlot. 

Toen Jada één jaar oud werd, volgde er een medische en gedragsscreening door Purpose Dogs vzw om te zien of ze ingezet kon worden in hun kweekprogramma. Na de evaluatie hiervan kreeg Jada groen licht: ze werd geselecteerd als moederdier! Het was zonneklaar: ik was zó blij dat Jada bij ons kon blijven! Met het op de wereld zetten van in totaal 28 mooie, slimme en gezonde pups, gaf Jada haar goede genen door en werkte ze op die manier mee aan toekomstige generaties assistentiehonden.  

Ze was trouwens een hele goede, zorgzame mama. En ondertussen werd er, tussen haar vier nestjes door – maar uiteraard niet als ze zwanger was en enkel als het mogelijk was – verder met haar getraind. Wat bleek? Jada kon het allemaal én – heel belangrijk – ze deed het heel graag! Méér nog, Jada had dit gewoon ook nodig. Ze was zo leergierig en werkte graag. Het was nochtans een flinke boterham! Deze eerste fase in de training tot hulphond omvat véél meer dan de basiscommando’s. Jada’s materniteitsgezin schrok van de lijvige lijst met commando’s die ze kende! 

In de afgelopen jaren ging mijn gezondheidstoestand achteruit, er werd een rolwagen aangevraagd aangezien ik niet ver meer kon stappen en stilaan vroeg ik me af of Jada mij zou kunnen helpen als hulphond. Ze kon reeds zoveel en het was overduidelijk dat ze dit heel graag deed… Dat zou toch fantastisch zijn?! Maar… mocht dit wel?? Na haar laatste nest werd dit uiteraard besproken met beide organisaties en zowel Purpose Dogs vzw als Dyadis vzw stonden hiervoor open. Zo gezegd, zo gedaan! 

Voor Purpose Dogs vzw is het welbevinden van hun honden van primordiaal belang. Net voor Jada’s pensioen was zij nog steeds hun hond. Er werd door hen dan ook eerst gecheckt of Jada fysiek en mentaal nog wel in staat was om als hulphond ingezet te worden voor mij. Had Jada, na haar taak als moederhond, er behoefte aan gehad om – naast een deugddoende wandeling – de hele dag in de zetel te liggen, dan was dit niet doorgegaan. Het was ongetwijfeld een pluspunt dat Jada bij mij opgroeide en bij ons kon blijven wonen. Zo niet was dit een no-go geweest voor Purpose Dogs vzw. 

Na haar pensioen wordt de moederhond echter eigendom van het gastgezin. Toch werd dit echt samen bekeken en was iedereen ermee akkoord dat Jada op alle vlakken nog heel goed in orde was. Een standaard parcours was het in elk geval niet… Integendeel! Zowel voor Purpose Dogs vzw als voor Dyadis vzw was het een unicum! Het was de eerste keer dat een hond, gepensioneerd als moederdier, een intensieve training zou aanvatten om hulphond te worden! 

Ook trainer Jan van Dyadis vzw was heel positief. Hij kende Jada van in het begin, had haar zien opgroeien en bleef gedurende al die jaren in contact met haar aangezien ze nu en dan les bleef volgen bij hem. Hij kende Jada door en door en twijfelde dan ook geen moment. Hij gaf wel aan dat, mocht het andere hond geweest zijn, hij er toch wel anders tegenover zou hebben gestaan.  

Uiteraard kwam ook voor hem Jada’s welzijn op de eerste plaats. Tijdens de voortgezette training volgde hij haar nauwgezet op. Kon ze dit wel aan? Vertoonde ze stresssignalen? Voelde ze zich op haar gemak in haar rol van hulphond? Essentiële vragen die allemaal een positief antwoord kregen. 

Na een jaar legde ik, samen met Jada, het examen af! Er werd gekeken of Jada in alle situaties als hulphond reageerde, of ze dit echt wel aankon, of ze haar commando’s uitvoerde, of ze rustig was in de winkel. Toch wel een spannend moment… Maar Jada slaagde met glans en ze ontving haar pasje dat haar overal toegang verschaft als officiële hulphond. Dit is geldig voor anderhalf jaar. Na deze periode volgt telkens een evaluatie waarbij getoetst wordt of alles nog steeds oké is met Jada, met haar gezondheid, met haar vaardigheden en met haar stressniveau. Zo ja, dan wordt het pasje terug verlengd. 

Wie doet het Jada na?? Op zesjarige leeftijd startte ze officieel haar taak als hulphond! Vanaf nu werden we formeel als “Dyas-dyadis”, laat-Latijns voor ‘twee in aantal’, als hulphond en baasje, als partners Jada en Liesbeth erkend. Trotser kon ik niet worden! 

Jada betekent zoveel voor me in het reilen en zeilen van het dagdagelijkse leven. In huis raapt ze bijvoorbeeld voorwerpen voor me op die ik liet vallen, haalt ze sleutels, opent en sluit ze deuren en doet ze kasten dicht. Als ik een slechte dag heb trekt ze mijn jas uit en haalt ze de was uit de wasmachine. Toegegeven, als er volk in huis is, geeft ze hen eerder de kans en laat ze het werk aan hen over. Heeft ze geen gelijk? Als we ons echter samen met ons tweetjes buitenshuis begeven, is ze heel erg gefocust en helpt ze waar ze maar kan. 

Naast de praktische kant ervaar ik ook de sociale dimensie als een hele grote waarde. Door Jada’s aanwezigheid spreken mensen me veel sneller aan. Dit aspect wordt door buitenstaanders meestal onderschat maar een hond zorgt echt voor verbinding tussen mensen! Tegelijkertijd creëert Jada ook afstand en bewaakt ze mijn persoonlijke ruimte. Mensen gaan prompt opzij en we krijgen moeiteloos voldoende bewegingsvrijheid om samen, met de rolwagen, onze weg verder te zetten. 

Evengoed geeft ze me een veilig gevoel want als er iets is, geeft ze dit aan door te blaffen – dit doet ze op commando. 

Zonder enige twijfel betekent Jada uiteraard ook op emotioneel vlak onmetelijk en onzeggelijk veel voor me. Jada is er altijd en we brengen veel tijd samen door. Thuis, onderweg, in het ziekenhuis, na een operatie… altijd en overal staat ze trouw naast mijn zijde. Jada doet zoveel voor me. Voor anderen lijkt dat misschien iets kleins maar voor mij is ze een hele grote hulp.  

Uiteraard houdt Jada ook van spelen en ravotten, maar enkel als er een ander hondenvriendje aanwezig is. In huis is ze heel rustig en nooit dringt ze zich op maar ze IS er. Altijd en overal. Mét haar onvoorwaardelijke liefde en trouw. In elke situatie en waar of wanneer ik haar ook nodig heb, ik kan op haar rekenen.  

Jada is een hele speciale hond en raakt iedereen ten diepste. Ze steelt niet alleen mijn maar ieders hart!  

Hopelijk kan ons hartverwarmend samen-zijn nog héél lang duren! Uiteraard wordt Jada al wat ouder en zal ze het stilaan wat kalmer en rustiger aan gaan doen. Ze slaapt ook al wat meer nu. Doorgaans gaat een hulphond op de leeftijd van 9 jaar met pensioen – afhankelijk van hoe zwaar hun job is. Kan ze me daarna nog helpen?  

We zien wel… Zij zorgt zo goed voor mij. Ik zorg dankbaar en met veel liefde voor haar! 

Tot slot wil ik mijn familie bedanken voor hun onvoorwaardelijke steun en begrip: van Sara die regelmatig een training overnam tot Bart, Milan, Zoë en Jennifer. Ook wil ik trainer Jan en het hele team van Purpose Dogs bedanken voor hun deskundige begeleiding en ondersteuning.