Mijn leven met Alvin: zekerheid, rust en vertrouwen
Toen Sylvie haar zelfstandigheid stukje bij beetje moest loslaten, bracht assistentiehond Vix — opgeleid door Dyadis — opnieuw rust, vertrouwen en vrijheid in haar leven. In haar openhartige getuigenis vertelt Sylvie hoe Vix haar helpt bij dagelijkse taken, haar grenzen bewaakt en haar sociaal isolement doorbreekt. Een bijzonder duo dat laat zien wat een assistentiehond écht kan betekenen.
Mijn naam is Sylvie, een mama van een tienerzoon van 14 jaar en samen met mijn man wonen we in het West-Vlaamse Anzegem. Ik was opvoedster van beroep en werkte onder andere bij volwassenen met een fysieke en mentale beperking, en met autisme.
Een achttal jaar geleden moest ik afscheid nemen van mijn job, en werd ik ook arbeidsongeschikt door de gevolgen van mijn aandoening.
Door fysieke problemen kwam ik dus zelf aan de andere kant van het verhaal terecht en moest ik stukje bij beetje mijn zelfstandigheid inleveren, en werd ik zelf meer en meer afhankelijk van hulp.
Om de impact van deze gevolgen mee op te vangen hebben we, in overleg met het kineteam en de behandelende arts, de stap gezet om een aanvraag in te dienen voor een assistentiehond bij de organisatie Dyadis.
Bij het intakegesprek werd gezegd dat de gemiddelde wachttijd tot het plaatsen van een hond ongeveer 2 jaar is en bovendien moet je aanvraag goedgekeurd worden door de commissie die beslist over de plaatsing van een assistentiehond.
Welke hond het juist wordt is afhankelijk van welke taken dat je er juist van verlangt, en welke de specifieke capaciteiten van de hond zijn. Ook wordt er gekeken dat het karakter van de hond goed aansluit bij jezelf, wat zorgt voor de spreekwoordelijke ‘klik’.
Concreet gebeurde de aanvraag bij mij begin 2020. In het najaar kreeg ik de melding dat ze een goede match voor mij hadden, en begin december werden Vix en ik aan elkaar voorgesteld.
Vix is de naam die het gastgezin van Dyadis heeft gekozen, toen Alvin als pup daar geplaatst werd voor de opleiding. In het begin bleef hij eens een dag, dat evolueerde naar een paar dagen in de week waarbij hij al eens een weekend bleef…. Tot hij hier uiteindelijk gebleven is en definitief werd geplaatst eind januari 2021.
Vix zijn taken zijn voornamelijk een aanvulling op mijn zelfstandigheid en mijn veiligheid waardoor mijn autonomie terug groter is geworden.
- Vix helpt mij voornamelijk door de spullen aan te geven die ik nodig heb, en de dingen die ik door onhandigheid laat vallen weer voor me op te rapen doordat ik me wat moeilijker kan bukken.
- Vix doet kasten en lades open die wat lager bij de grond zijn.
- Hij opent ook deuren als ik het vraag. Dit is vooral handig voor moest ik vallen dat hij wel personen kan binnenlaten om mij hulp te bieden. Hij is ook aangeleerd om de telefoon aan te geven zodat ik iemand kan verwittigen.
- Vix blaft ook op commando voor mocht het nodig zijn om te signaleren voor als ik in nood ben of hulp nodig heb bijvoorbeeld langs de weg.
- Vix zal ook signaleren wanneer hij het merkt dat ik mijn eigen grenzen aan het overschrijden ben, en beter wat rust inbouw. Hij merkt ook gauw innerlijke onrust op en komt dan meestal om op mij liggen om te kalmeren of als troost.
- Vix haalt me ook meer uit het sociale isolement.
- Door Vix kom ik ook weer meer buiten. Hij leerde me vooral de rolstoel meer te aanvaarden om samen een toertje te gaan doen.
- Door Vix maak ik weer meer spontaan een praatje tegen voorbijgangers die vragen hoe het met hem is of het leven met hem als assistentiehond. Mijn beperking staat op deze manier minder in de kijker.
Ik doe met plezier ook dingen voor hem omdat ik dankbaar en blij ben dat hij er is. Op die manier staan de pijn en beperkingen wat meer op de achtergrond. Vix brengt me ook weer meer aan het lachen, zelfs op de momenten dat het iets moeilijker gaat. Door Vix voel ik me niet alleen gedurende de dag en geeft me zekerheid en het vertrouwen dat hij er is om me te helpen in een noodsituatie. Maar in feite is dit slechts een greep uit alle dingen wat Vix als assistentiehond voor mij betekent.
Bij de voorstelling van Vix werd me ook verteld hij een pup was afkomstig van Purpose Dogs. Aangezien het mijn eerste hond én assistentiehond was, gaf het me ook méér geruststelling dat alles zo goed werd opgevolgd. Zeker als je zo op elkaar raakt ingespeeld zou het zonde zijn om je beste kameraad te verliezen door gezondheidsproblemen die misschien vroegtijdig de kop op steken. Aangezien Vix afkomstig is van jullie organisatie geeft dit me als ‘gebruiker’ meer zekerheid dat alles genetisch ok is en nagekeken is. Wat ik ook opmerk is het bijzondere karakter en de mate waarbij nieuwe dingen makkelijk opgepikt of aangeleerd worden, en de opmerkzaamheid van de hond.
Op slechts 1 jaar dat Vix bij mij is, is mijn kennis alleen maar verruimd en ben ik enorm dankbaar om een hond als Vix bij mij te mogen hebben. Het is een voorrecht…
🐾 Wist je dit al over Alvin (Vix)?
- Elke pup bij Purpose Dogs krijgt een unieke naam van ons gastgezin. Het gezin van Alvin koos voor deze naam — bij Dyadis stond hij geregistreerd als “Vix” tijdens zijn opleiding.
- Zijn mama is Muse, één van onze allereerste moederdieren. Zij heeft inmiddels al voor meerdere generaties assistentiehonden gezorgd.
- Alvin komt uit een nestje van acht pups… en jawel: alle acht zijn vandaag aan het werk als assistentiehond! 🐶💪
