Katla en Felipe, gastgezin van moederdier op rust Cuba, reden eind oktober 2024 met veel plezier naar Clermont-Ferrand voor een inseminatie van Indi, dochter van Cuba. Hun verhaal lees je hieronder.
Langs deze weg willen we hen ook nog eens vanharte bedanken voor deze trip en inspanning. Ondertussen weten we hoe vruchtbaar deze trip was. Indi beviel op 29/12/2024 van 8 gezonde pups die op hun beurt 8 mensen heel gelukkig zullen maken.
Uit het dagboek van Katla en Felipe:
Onderweg… op dag 1 nam de rit toch zo een 7 uren in beslag. Rond Parijs verloren we heel wat tijd en er waren uiteraard ook enkele tussenstops om de pootjes en benen te strekken. Cuba en Indi hoorden we totaal niet in de auto. Wat een rust!
Al snel vonden we onze plaatsjes om te slapen. Felipe in de alkoof, ik in het uitschuifbaar éénpersoonsbed en onze hondenvriendinnen dicht bij ons op hun kussen.
’s Morgens, op het afgesproken uur, werd ons ontbijt gebracht. Alles zelfgemaakt (confituur, pannenkoekjes, fruit, yoghurt, koffie, warme chocolade, versgeperst fruitsap…)
Op dag 2 vervolgden we onze weg richting Clermont-Ferrand. Onze heen- en terugrit lag gedurende bijna drie dagen onder een deken van (dichte) mist maar éénmaal we onze eindbestemming naderden, brak de zon door.
’s Middags moesten we kiezen: gingen we gaan eten of wandelen? Beide combineren lukte niet want om 14u30 werden we bij CESECAH verwacht. Uiteraard opteerde we voor een prachtige wandeling aan de voet van de Puy-de-Dôme. Daar genoten we allemaal intens van. Ondertussen verorberden we een sandwichke.
Mooi op tijd kwamen we aan bij CESECAH. Daar ontmoetten we de jonge vrouw die ons nadien voorreed naar Cryodog. Zij had ook Tommy mee.
In Peschadoires kwamen we iets te vroeg aan en werd ons gevraagd te wachten in het kleine parkje waar we geparkeerd stonden. Daarna ontmoetten we Dr. Bonte die eerst een uitstrijkje nam bij Indi om te zien dat Indi in de juiste fase van de cyclus zat. Daarna kwam Tommy binnen. Mochten de pups een vlek(je) hebben in hun vacht: Tommy is de ‘dader’.
Het sperma werd bekeken en goed bevonden. Dr. Bonte vroeg me of ik ook even door de microscoop wou kijken. Natuurlijk! Die kans liet ik niet liggen!
De inseminatie op zich ging heel erg vlot en duurde amper een drietal minuutjes. Indi verroerde zich niet. Daarna overhandigden we de blauwe container voor verdere sperma uitwisseling.
Nadien reden we terug naar onze woonwagen in Sancoins. Graag hadden we onderweg nog ergens gestopt om te gaan eten maar de dikke mist stak daar een stokje voor.
Op een bepaald moment verlieten we de autostrade omdat het zicht te belemmerd werd en het eigenlijk wel gevaarlijk was. Aan de péage kon ik pas op het allerlaatste moment zien welk poortje ik mocht nemen.
Meer dan 130km reden we door ongetwijfeld mooie streken en bossen maar we zagen amper iets. We kwamen veilig aan en genoten van … een sandwichke.
’s Avonds genoten we van een deugddoende wandeling tussen de velden. Het was er helledonker – het was toch Halloween voor iets. Gelukkig stonden er lichtjes voor Indi en Cuba op mijn lijstje van ‘mee te nemen spullen’.
We hebben de beste herinneringen aan deze woonwagen ‘La Petite Fadette’. Cuba en Indi konden er ongehinderd vrij spelen met de hond des huizes.
Na alweer een heerlijk ontbijt, vatten we de rit huiswaarts aan. Er was nog steeds mist maar het was kalm. 1 November… Met een paar tussenstops vlotte de terugreis goed.